doğum günlerinde insanların yaptıkları şeylerin fotoğraflarını koymalarını anlarım çünkü doğum olayı her insanın kendisiyle başlar kendisiyle biter bu durumun eksikliğini çeken yoktur. arkadaşlarıyla bir yerlerde oturur fotoğraf koyar anlarım insanın çevresinin olup olmaması kısmen kendi isteğine bağlıdır bu durumun eksikliği çekilmez. yediği yemeği atanlara karşı hassasiyet oluşturanları anlarım yiyen var yiyemeyen var diye düşünülür eksilliği hissedilen bir şeydir bu duruma kızılmasını kısmen anlarım ama bu durumda biraz insana bağlı olarak değişebilir yani canı o yemeği çeken insan çalışır eder kazanır parasını yer o yemeği yani elde edilemeyek bir şey değildir . ama şu anneler gününde babalar günündegidip annesiyle babasıyla fotoğraf atan insanlara ayar oluyorum hem de öyle böyle değil. annesi babası olmayan çok insan tanıdım bu günlerde ne çektiklerini görüyorum biliyorum sen de geliyorsun bi foto koyuyorsun ananla babanla altına da yazıyon zaman zaman kızsan da kızdırsam da iyi ki varsın bla bla bla lan o cümleye iki saat ağlayan arkadaşım var benim benim kızcak kızdıracak anam babam yok diye ağlıyor kocaman çocuk neyse çok uzattım git kutla ananın anneler gününü en güzel şekilde kutla hem de kıymetini de bil ama bunu kendi içinizde yapın yani ben bilsem nolcak senin ananın kutlamasını bilmesem ne olacak koyunca o fotoyu orayı anan ah benim çocuğum beni ne kadar çok seviyo bak fotoğrafımızı koymuş mu diyecek. demeyecek kardeşim o zaten biliyor bütün her şeyi. koyma işte o fotoyu bidaha koyma acıtma insanın canını