+ kardeş, sana bir hikayece borcum var, değil mi? giderayak ödeşelim istersen, anlatayım mı hikayeyi?
- anlat dayı.
+ haaa... bir gün içerdeyken avluda bir çocuk gördüm. çocuk perperişan, dünya başına yıkılmış gibi üzgün. yanına gittim. "niye böyle üzgünsün çocuk?" dedim. baktı "dayı," dedi "dayı, beni öldürdüler". güldüm, teselli ediyim dedim. "çocuk," dedim "burda herkes ya ölmüştür, ya öldürmüştür zaten." kaldırdı kafasını, bana baktı, "mesele o değil, mesele ölmek değil, dayı" dedi. mesele neymiş biliyor musun?
- neymiş?
+ mesele, en mutlu olduğun o gün, en güzel hayaller kurduğun o gün ölmekmiş mesele. neymiş mesele?
- neymiş dayı?
+ mesele ölmek değil, mesele dost bildiğin, en güvendiğin adamın eliyle ölmekmiş mesele. işte böyle dedi o çocuk bana. şimdi anladın mı kimmiş o avludaki çocuk, kardeş? ömeri sormuştun bana, şimdi anladın mı ömeri ha?