bundan bir sene önce yalnız kaldığımda yaptığım şey film,dizi izlemek arkadaşlarımla buluşmak veya ders çalışmak.şuan oturuyorum sözlük yazıyorum sayfalarca içim hala dopdolu,gün boyu bir karın ağrısı gülümsemeye çalışıyorum.kafamda bazı şeyleri toparlayamıyorum,samimiyetim selamdan ibaret kişiler bana korku dolu gözlerle bakıyor ne olduğunu soruyorlar.farkım var mı bilmiyorum ama bunlara sebebiyet veren kişinin artık bir farkı kalmadı.sevgi saygı ve güzellik üzerine bir ilişki içersindeyken şuan cam kırıklarıyla çevriliyim canım yanmıyor şuanda ama çıkmak bana acı verecek.doğum gününe az kalmıştı ben heycan ve korkuyla gün sayıyordum 1 ay kalmıştı gerçi ama diyordum ki düşün ve yap bir hafta öncesinden rahat olsun kafam.yatarken bir anda geldi aklıma gittim bastırdım fotoğrafları büyük heycanla siyah yapraklı bir defter ve bembeyaz bir kalem aldım.birde atilla i̇lhanın kimi sevsem sensin şiir kitabını.güzel yazdığımı söylerlerdi bende dedim ki yazayım.yazdım da yazdım tüm anıları kendimden anlattım ona ama ben sona yaklaştıkça hikaye kötüleşiyordu.bitirdim zar zor işte kaldı 10 gün bişi,aramız kötüleşiyordu defterden bahsettim kafası önde geldi sınıfa uyuyordum uyandırdı.o ağlayarak baktığım gözbebeklerine o an bakamıyordum kafam önde verdim defterle kitabı biraz duraksayıp gitti sonra ne mi oldu dediki bana ben yapamıyorum soru işaretleri var kafamda çözelim dedim telafisi olmaz dedi.bitirdik o an neler söyledim hepsine bir şeyler söyleyip gönderdi beni.cam kırıkları var etrafımda sözlük garibim kötüyüm ve benden bir haber.kapana kısıldım,kaçamıyorum.ama şunu öğrendim ki her hayal buruklukla sonlanır, her beklemek çürütür ve her insan bir şeyler götürür diğerinden.