5-6 yan sokağımda oturan arkadaşımdan eve geldim az önce. apartmandan çıkmadan dualar okuyup kapüşonumu kafama çektim ve bir arkadaşımı aradım telefonda konuşuyor olmak için, açmadı. saat 00.10du. normalde bu kadar geç saate kalmam ama laf lafı açtı, dalmışım.
yanımdan geçen her erkeğe sanki bana bir şey yapacakmış gibi baktım, geçen arabaların içindeki insanlar birden durup bana bir şey yapar mı acaba diye düşündüm, bir şey olursa ne yaparım diye planlar yaptım, kaşlarım çatık dik yürüdüm kafamı eğmeden ve bunların hepsi 5-6 dakikada oldu. apartmana geldiğimde şükrettim. eve girince de bizi bu hale getiren şerefsizlere sövdüm. teşekkürler türkiye.