bana sor sevgili kâri’ sana ben söyleyeyim
ne hüviyyette şu karşında duran eş’ârım :
bir yığın söz ki, samîmiyyeti ancak hüneri;
ne tasannu’ bilirim, çünkü, ne san’atkârım.
şi’r için “göz yaşı” derler, onu bilmem, yalnız,
aczimin giryesidir bence bütün âsârım !
ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem;
dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârım !
oku, şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa;
oku, zîrâ onu yazdım, iki söz yazdımsa.
(bkz: mehmet akif ersoy)