anonim bir masal;
küçük bir kız çocuğu varmış,bir de odasının penceresine konan serçeler.
bu küçük kız çocuğu serçelerle konuşabiliyormuş,onları anlayabiliyormuş,
annesiyle babası ise bunun farkında değillermiş,
yani o küçük çocuğun çıkardığı acayip seslerin, serçelerle olan iletişimin bir gereği olduğunun farkında değillermiş.
sonra bir gün bu küçük kız çocuğu ilk kelimesini söylemiş, annesinin ve babasının da anlayabileceği.
işte o ilk kelimeyi söylediği zaman,
o an,
kuşların dilinden anlayabilmeyi,
onlarla anlaşabilmeyi yitirmiş.
masumiyet de böyle bir şey işte yani bir kere gidince bir daha sahip olamayacağın bir şey.
-kaybedenler kulübü'nden alıntıdır-