ben dedemi hiç sevmezdim. sebebini de size şöyle anlatayım :
annemle babam sürekli dedemle nenem yüzünden kavga ederlermiş. babam annemi neredeyse boşayacakmış. öyle olunca babamlarda en iyisi evimizi ayıralım demişler. annemle babam dedemlerin bahçesinde kendilerini 2 göz odalı bi ev yapmışlar ve dedemlerden ayrılmışlar. tabi dedemler izin vermeyince ayrılmaları biraz kavgalı olmuş. neyse onlar ayrıldıktan 4 yıl sonra babam bi gece evi manisa'ya taşımaya karar vermiş. tabi ben manisaya gittiğimizde 2 yaşındaydım.
sonra ben 8 yaşındayken dedemlerde manisaya geldiler babam onlara kol kanat gerdi. rahmetli amcam, iki eşi ve 6 çocuguda dedemlerle birlikte kalıyordu. babam hepsine destek çıktı. sonra izmire taşındılar. aradan 2 yıl sonra babam ve amcam ardı ardına ölünce hepimiz memlekete taşındık. amcamın çocukları dedemlerde kalıyordu biz ayrı evdeydik. millet yardım etmek için zekatlarını dedeme verirdi bizim payımızıda. dedem bize hiç vermezdi. valilik belirli bir merkezde sıcak yemek dagıtırdı bizimde alma hakkımız vardı. annemler işte olduğu için ya ben yada kardeşimin alması gerekirdi. ben sabahçıydı kardeşim öğlenciydi. ben okuldan çıkınca almaya gitsem yemek kalmazdı kardeşim almaya gitse okula geç kalırdı. bi gün dedemin yanında neneme dedim ki '' nene sen amcamlarınkini almaya giderken bizim boş kovaları götür adam doldurur koyar kenara ben okuldan çıkar çıkmaz gelip alırım. dedem nenemin bizim boş kovalarımızı götürmesini istemedi. nenemde zaten çok gönüllü değildi. ertesi günü oldu nenem kendi yemeklerini aldı ben okuldan çıktım almaya gittim yemek kalmamıştı. tekrardan eve geldim. akşam annem ile ablam işten geldi niye yemek yok dedi bende anlatınca böyle böyle oldu diye annem diger odaya geçti ve oturup ağlamaya başladı. ve biz o gece sadece ekmek ile soğan yemek zorunda kaldık.
şimdi öldü. umarım diger dünya denilen yer vardır ve umarım cehennemde cayır cayır yanar..