okuldan geldim otobüsten indim bir sela veriliyor sonuna denk geldim meğer dedemin selasıymış o an her taraf kapkaranlıktı gözümün önünde kafamda bin tane düşünce ulan babaannem yeni vefat etti daha babam nasıl dayanacak diyorum bi yandan bi yandan da daha dün gece dizinin dibinde oturduğum adam dedem nasıl ölür yanlış duydum herhalde ben diyorum caddenin ortasında vızır vızır geçen arabaları gözüm görmeden eve nasıl koştuğumu düşe kalka çıktığım merdivenleri zar zor hatırlıyorum şu an en net hatırladığım şey ağlaya zırlaya gittiğim morgda dedemin gülen yüzünü görüp sustuğum an. yemin edebilirim ki yaşarken öyle güzel güldüğünü görmemiştim.