çocukluğum geldi aklıma. o zamanlar belediyeler kıyafet bot mont dağıtırdı. sınıftan ve dersten çağırıp hepimize tek tip şeyler verirlerdi. çocuk aklımla üzülürdüm tabi. herkesin renk renk güzel güzel kıyafetleri vardı. o dağıtılan şeyleri giydiğinde garip bakarlardı ya da ben öyle sanırdım. eğer bir gün bir gün zengin olursam en güzel kıyafetleri kimsenin ruhu bile duymadan dağıtacağım ülkemin güzel çocuklarına. krampon dağıtacağım yeri gelecek. mutlu olsunlar, bazı gözlere ve sözlere maruz kalmasınlar diye. selametle...