üniversitede ilk senem, yavaş yavaş asosyallikten kurtuluyorum, insan ilişkilerini çözmeye çalışıyorum. bir akşam okuldan çıktım, eve gidiyorum, otobüsteyim. durağın birinde hatunun biri bindi, geldi yanıma oturdu. biraz gittik, sonra muhabbet açmaya çalışıyorum falan. "öğrenci misin?" diye sorarak başlattım, biraz idare etti. sonra bir durağa yaklaştık ve ineceğini hissettim. beni bir heyecan bastı, numarasını almam lazım, hatun güzel çünkü. "verir misin?" dedim. tuhaf tuhaf baktı. sonra dank etti tabi. zaman kaybetmeden toparlamaya çalıştım. "şey ben kem küm telefon numaranı kem küm" şeklinde saçlamadım. akabinde, heyecanımı ve art niyetsiz olduğumu hissetmiş olmalı ki verdi. uyarı: siz denemeyin.