tarihin tozlu sayfalarından yaşlı elleriyle çıkan bir abide.
belki bir i̇stanbullu için 8. harika.
tam galata kulesi'nin karşısında demirlere yaslanıp galata'nın eşsiz güzelliğini kaydeden, çağın getirdiği teknolojiyi bırakıp bu anı biraz da zihnine kaydeden onlarca insanla aynı yerden yazıyorum bunları.
denizin çarşaf çarşaf dalgalanışını, dalgaların sanki yetişecek bir yerleri var gibi birbirinin omzundan tutunarak geçmesini seyrediyorum.
martının konduğu direğin yolcusu olduğundan ve bana izlettiği bu güzel manzarasından bir poz aldım.
bir deniz anasına sarılmış deniz yıldızının kavgasını izledim, anladım ki kavga da sevgi de bütün tabiatlar için.
denizin içinde gördüğüm o ışık huzmeleri aslında karanlığın içini delen mızraklar gibi.
yine denizin içinde ani hareketlerle göz kırpan parıltılar, aslında vapurların heyecana getirdiği küçük toz taneleri.
gözle görülür mükemmel bir yanı var istanbul'un.
ücra semtlerinden çağıran, derin duyguya ve derin düşünceye yoran..