kapağı ahşap işlemeli bir defter almıştı, ''her sayfasında sana yazılmış bir şiir olacak'' demişti,oldu da yazdı,sayfalarca şiir yazdı.
o defteri vermesi için aylarca bekledim doğum günümde vermişti bana.
belki o defterden bir şiir paylaşırım bir gün,
hepsi o kadar güzeller ki,duygularını ifade ediş biçimi inanılmazdı.
kelime seçimleri,cümlelerin bazen çok keskin bazen çok karmaşık oluşu,
sevgisini anlatırken ki hırçınlığı ve öfkeli satırlarda ki sakinliği,
sanki ''sana kıyamıyorum öfkeliyken bile'' der gibiydi,
bir şiirin içine çokca duyguyu sığdırabilirsiniz ama bir cümlede binlerce şey anlatmak yalnızca özel insanlara mahsus bir şey.
mesela cemal süreya ''hayat kısa,kuşlar uçuyor'' demiş ne basit ama ne büyük bir cümle,bakınca bir çocuk bile söyleyebilir bunu,
lakin cemal süreya söyledi bir başkası değil,
o'nun bir satırı da böyleydi işte çocukça bir cümle kurar içine ne var ne yoksa sığdırırdı,
bazı şiirleri öyle karmaşıktı ki resmen bir şifre,
okur okur içinden çıkamazdım sonradan gelirdi hep aklıma parçalar,
ve birleşince de inanamazdım,
kum tanesi kadar küçük detaylara okyanuslar kadar büyük anlamlar sığdırabildiği için bence dünyanın gelmiş geçmiş en büyük şairidir o.
umarım şiir yazmayı bırakmıştır.