11.09.2013 bu başlığın benim hayatımda açıldığı gündür.
uzun metrajlı bir ilişkiden çıkmıştım o zaman. annesinin kızını yetiştirme biçimine benim hayat görüşüm, özellikle siyasi görüşüm uymadığı için, annesi ayırmıştı bizi son kez. bu vazgeçişi öyle yediremedim ki kendime hayatımda her şeyi boka çevirmeye başladım. sinirden kendimi sakatladım, profesyonel savunma sporlarının tamamından men edildim bu sakatlıktan önce. sağda solda kavga etmeye başladım, ailevi sorunlar yaşadım. sonra bir vesileyle o güzel çıktı karşıma. hamarat, güzel, eğlenceliydi. konuştuk konuştuk en son başta attığım tarihin geldiği gün güzel bir teklif ve kabul ile taçlandırdık ilişkiyi. ne güzel seviyordum ama deli gibi şiir okuyordum daha sonra tüm o aşk şiirlerinden nefret edeceğimi bilmeyerek. hayatım düzene girmeye başladı, toparlanmaya başladım. fazla uzun olmasın, günlerden bir gün ailenin tek çocuğu olan kızın, annesi hamile olunca üzülmesi ve sinirlenmesi durumuyla karşı karşıya kaldım. konuştum, ikna etmeye uğraştım sonra ikna ettim sandım ardından 1-2 ay geçti kasımın sonları geldi hallettik sandığım bu sorun, annesinin düşük yapmasından sonra kızın bana müjde verir gibi "dualarım kabul oldu, annem düşük yaptı" demesiyle tekrar vuku buldu. ufacık, doğmamış bir canın ölmesi için dua eden, ölmesine sevinen bir sevgilim vardı, olmamalıydı. deli gibi seviyordum ama olmamalıydı. o gün gece olana dek kavga ettik. evine bıraktım ve bu işin artık bittiğini söyledim. yüreğim çürüye çürüye sevdiğim kadını orada bıraktım, sevgimi gönlümde korudum. sonra laf anlatmaya sebebinin ne olduğunu defalarca kez söylemeye başladım ve bunu düzeltirse onu hala sevdiğimi ilettim. aldığım cevap "umurumda değilsin" oldu ulan. günlerce ağladım ve yalvardım, o sıra sigaraya başladım falan. 2 yıl geçti üzerinden abiler. kim bilir kaçıncı sevgilisini değiştirdi, ben o gün bugündür bir kızın elini tutmadım, gözüne bakmadım. konuştuğum denediğim oldu ama olmadı o işler. üstünden 1.5 yıl geçtiğinde ben bu kıza sinirlenmeyi üzülmeyi bıraktım. kız da beni hala onu seviyorum sanıp havalara girdi ulan. bir insanın hali, tavrı nasıl bu kadar değişir anlamıyorum, bir de insanlar değişmez derdi kendisi. ondan geriye sigaralar kaldı, duygulu, sanatsız şiirler, kıçıkırık şairlik bir de cemal süreyasından tut da divan edebiyatına sevgiliye yazılmış her şiire ve şairine nefret kaldı-abdürrahim karakoç hariç-