sen hiç fark etmiyorsun bayım seni kalbine değen şeylerin beni içten içe zehirlediğini , hüzün kuşları dönüyor gökyüzümde nereye baksam geçmişinle karşımdasın geleceğin nerde ? yıkılmış bir harabenin altındaki kalbini görüyorum ama izin vermiyorsun kazı çalışmalarına rutubetine alışmışsın odaların izin vermiyorsun havalandırmama. çiçekleri bilir misin bayım rengarenk çicekler.. ben ruhuna çiçekler ekmeyi çok severim mesela ama çürük bir toprakta yeşerirler mi sence ? acılarını biriktiren adam acımaz mı benim de canım onlarla bilmez misin, bilmez misin astımlı ruhum rutubetine dayanamaz. i̇zin vermiyorsun yaralarına dokunmama bak işte burda deyip gönül müzende sergiletiyorsun anca . ben çok severim demiştim ya sana hani ben hiç bir zaman çok sevilemedim bayım! bak sende çok severim demedin hiç mesela sevgi kırıntıları topluyor gönül kuşlarım..
dönüp dolaşıp şu sözlere takılıyor kanatlarım ;
"biz kimsenin vera'sı , milena'sı , tomris'i ya da lavinia'sı olamadık. biz bu çağın hiç sevilmeyen kadınlarıyız"