beyler bir kızı sevdim. 4 yıldır birlikteydik tam 4 yıl hiç kimseye duymadığım ilgiyi duydum onu ailemle tanıştırdim. onun ailesi de beni biliyordu ama tanışmadık. her günümüz dolu dolu geçiyordu lisede birlikte olmaya başladık zaten. onunla büyüdüm onunla olgunlaştım. neyse her şey mükemmel gidiyor. üniversitelere başladık biz çok uzakta değiliz. ben bu kıza kendimden çok güveniyordum. hatta uniye başlamadan önce yanlış bir şey yaparsam beni affet felan dedim. bizim şehrimiz küçüktü beni gören onu, onu gören beni sorardı. beyler ben 20 yaşındayım en son 10 sene önce babannem vefat ettiğinde ağlamıştım. kız okul başladığı gibi beni eski sevgilisi olarak tanıtmış kendini arkadaşlarına falan. 4 kişiyle aldatmış beni benimle birlikte 5. okul başladığından beri her gün yalan söylemiş bana çalışkan bir kızdı sürekli ders çalışıyorum kutuphanedeyim yorgunum uyuyorum falan derdi. bende sonuna kadar güvendiğim için sıkıntı çıkarmıyordum. herşeyi yeni yeni öğreniyorum. bütün sevgilileriyle birlikte olmuş. benim namusum dediğim kız başkalarıyla takiliyormus. benim yanıma geliyormuş ama benim yanıma gelmeden sevgilisiyle takılıyormuş. fantazi pesindeymis okul kamp ev parti. biriyle muglaya kampa bile gitmis. bir sevgilisini bizim şehre getirmis 4 gün misafir etmis kendi evinde. ben intihar etmeyi bile düşünürken o hala takılma peşinde. çok mutlu olum. derdimi anlatacak çok insan yok yanımda. canım çok yanıyor la kalkamıyorum bu yükün altından. bu işin kızı erkeği yok karakter ve insan olma işi. kimseye haddinden fazla değer vermeyin. kimse sizden daha değerli değil. i̇nsanoğlu ne zaman ne yapacağı belli olmuyor güvenmeyin ve çok sevmeyin.