i̇stisnasız her ergenin başından geçen durumdur.
bende lisedeki edebiyat ogretmenime aşık olmuştum bizim ailede tanıyordu onu. hatta bir keresinde bizim eve davet etmiştim yemeğe gelmişti.. ben onunla başbaşa yemek yiyormuş gibi düşünmüştüm çok keyifliydi. sonra o yıl hoca kıbrısa gitti benimde kıçıma batan platonik dikenler yavaş yavaş yok olmaya başladı düzeldim kendime geldim :-)