bu eylemi en son yaptığımda ablam ve 3 aylık yeğenim yanımdaydı. aniden bastırmıştı yağmur, yaz yağmuru. sanıyorum ki gülümseyerek yürüyordum, toprak kokusunu içime çekmiştim. hiç acele etmedik, usul usul yürüdük ablamla. e anne yüreği ablamdaki, bebeğin üzerini örtmeye çalıştı ıslanmasın diye. bebek ilk defa tanıştığı yağmurun güzelliğini fark etmiş olacak ki -belki de yağmuru yere indiren melekleri görüyordur- bizim bebek arabasının üzerine attığımız örtüyü alana kadar ağladı. yağmur tenine değince sustu. o ana geri dönmek istiyorum.