sevdiğim kadının ilk sevgilisiydim efendim. kendisi de öyle sıradan bir insan değildir. yalnızlığı dert etmeyen ve çoğu zaman bununla mutlu olabilen, müthiş eğlenceli ,güçlü ve bir o kadarsa sağlam bir kişiliği olan birisidir kendisi. bir çok bey zamanında açılmış kendisine ancak hiçbirini kabul etmemişti. bu yüzden benim de miladım beni hayatına kabul ettiği o andır. velhasıl ilişkimizin başlangıcından ilk kez 4 ay sonra "seni seviyorum" kelimelerini dedi/diyebildi , ilk kez 6 ay sonra "aşkım" şeklinde hitap edebildi bana.ve kendisi sabit ritimli şeylerden aşırı sinir olan biriydi. özellikle hani derste filan odaklandığınızda masada dört parmağınızla at nalı sesi yaparsınız ya o yüzden böbreğinizi kaydedebilirsiniz. neyse işte günün birinde romantik bir anda sarıldım ona sımsıkı sonrasında zaten güzel bir gün geçirmiştik. sonra aramızda geçen konuşma:
-hani ben sana ritimli şeylere sinir oluyorum demiştim ya ?
+eveet ?
-tek bir tane var böyle içimi huzurla dolduran.
+ne ritmi canım?
-kalbinin ritmi.
sizce böyle söylen biri , güzel sevmemiş olabilir mi ?
zamanla koptuk birbirimizden efendim , tartışma , sevgi azalması bilmemnesi olmadan. senelerdir ayrıyız şubat ayında mesaj atmıştım kendisine. şimdi de aramız fazlasıyla kilometreler var. - patatesyalayan 22.04.2017 11:36:36 |#3205865