yıllardır 3 saat uyuyorum artık vücudumun kontrolünü kaybediyorum. bazen kendime ve dünyaya dışardan bakıyorum, kendimi bir sahilde ölesiye uzanırken buluyorum dalgaların götürmesini bekleyen ve hiç çaba harcamayan karetta karetta gibi. artık ışıklar kapansın patron! sanki vücudum bir eroinmana ait, şırıngadan berbat olmuş kolları gözlerim için geçerli. o maddelerle sarhoşluğu tadarken bense kapanmaya muhtaç göz kapaklarım sayesinde tadıyorum, pek farkımız yok ikimizde vücudumuzu mahvediyoruz. insanlar için göz kırpmamın benim için uyku olduğunu öğrendim. gözlerimin önünde tanrılar savaşıyor ve ben aralarından geçiyorum, tanrılar zaten hep savaşıyor!
bunca anlamsız sözü ben değil içimde uykunun son demlerini içen bir meczup yazıyor.