çocukluk arkadaşı

çok muazzam bir nimet insan için. gerçekten başka bir şey sanırım bu yıllanmış arkadaşlıklar. özellikle büyüdükçe yeni yeni insanlar tanıdıkça farklı arkadaşlıklar edinince yıllanmış arkadaşlarının ne derece önemli olduğunu daha iyi anlıyorsun. "üniversitede arkadaşlıklar çıkar ilişkisi üzerine yeağğ" goy goyuna girmek istemiyorum. hem üniversiteden hem büyüdükçe farklı ortamlardan edindiğim arkadaşlarım da gayet iyi insanlardır. arkadaş seçiminde seçiciyimdir çünkü. çıkar üzerine arkadaş edinmezsen çıkarcı arkadaşların da olmaz onu bir geçelim bence. ama yine de eski arkadaşlıkların adı da tadı da bir başka oluyor sanırım. tam olarak ne olduğunu bilmiyorum ama başka olduğu kesin. çocukluk, ilkokul, lise arkadaşları... eğer şanslıysanız gayet iyi hissettiriyor, kalabalık hissettiriyor seni. hukukumuzun 10 yılı aştığı 5-6 tane arkadaşım var. hepsiyle de hala çok sıkıyım. bu arada 3 tane yeğenim var benim. dayıyım yani. bugün 2 tanesinin doğum günüydü. bütün akrabalarım toplanmış evde. aramızda 1000 km var neredeyse. kendimi kötü hissettim. aileden eksik hissettim biraz. memlekette okuyan bir çocukluk arkadaşım var. ben bir mağazayla sadece telefondan görüştüm. kendisi gitti hediyeleri aldı, paketletti, kurye gibi gitti yeğenlerime ulaştırdı. şimdi evden görüntülü aradılar çocuklar müthiş sevinmişler, 3'ünün de keyiflerini görmeniz lazımdı. bana olan sevgilerini görmeniz lazımdı. resmen dayılık görevimi yaptım 1000 km öteden.gururlu hissettim 3 tane küçük hediyeyle :)) oysa ben hiç bir bok yapmadım, ne yaptıysa ordaki arkadaşım yaptı. hem de düşünmedi bile, ya öf bile demeden. i̇kiletmeden. bilmiyorum böyle küçük detaylar benim için fazlasıyla önemli. hayattaki nadir şanslarımdan bir tanesi olabilir bu bir avuç çocukluk arkadaşım. i̇yi ki varlar ne diyim...