arkadaşın bir zamanlar kafe de hoşlandığı bir çocuk vardı. sabahın 10 nundan akşama kadar çocuğu kesmek için onunla birlikte biz de kafe de otururduk. bi gün bu gelemedi nasıl alışkanlıksa onun yerine yine biz gittik.
sonra aradı bu beni ne yapıyosunuz,(çocuğun adı ciguli olsun) ciguli ne yapıyor falan diyor.
bende başladım işte: 'senin ciguli ne yapsın çalışıyor,çok seviyosun dimi allahı var yakışıklı çocuk sende gel artık gör. şuan göremiyorum ciguliyi mutfakta heralde. ehuehuehu ne vefakar arkadaşlarız gör.' diyip kapattım. ve arkadaşlarımın donuk yüz ifadesini gördüm. yavaşca kafamı arka çaprazıma çevirdim. allah affetsin o da ne,ciguli elinde kahve bize servis yapmayı bekliyomuş ben telefonla konuşurken. hepsini dinlemiş.
sonra arkadaşı arayıp sana istemeden büyük bir piçlik yaptım kardeşim affet demiştim. işte sonra da bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı...