sabahlara kadar uzun uzun muhabbet devam eder. sigara yakıp kahve falan yaparım. i̇ki tane yaparım bazen. biri benim, ikincisi benliğimin. sabaha kadar kah ağlar kah güleriz. en son sarılır uyurum ona. o da sımsıkı sarılır. hiç bırakmaz. biliyorum bırakmayacak peşimi.
bazı geceler ise tamamen düşmanım oluyor. bıraksa beni ufukta kaybolacak kendisi ama dinleyen kim? yine sayıp sövüp uyuyoruz. ben yatakta sağa çeviriyorum kafamı, o sola. ben göğe dalıyorum çimlerde bazı bahar günleri, o ise tam gözlerini dikmiş beni süzüyor. hafif gülümseyerek, hafif acıyarak. belki biraz da iğrenerek o iğrenç benden.
zamanla alışacağız birbirimize. aynı yere dönüp aynı göğe dalacağız çimlerde. keşke hep kahve içip gülüşsek. sarılıp uykulara dalsak. belki de sonsuz uykuya daldığımız zaman "ben" , "benim" olacak. umarım o kadar bekletmez. sevmez gerçi beklemeyi de bekletmeyi de. çok dakiktir, her işini önceden planlar. tam güzel bir akşam üzeri, güzel bir gün batımı esnasında koyar aklımın en pembe yerlerine. boşa geçen "dolumsu" zamanımın katili olur. bıktırır kendinden.