unutmak. ama tabiki onu değil, yaptıklarını. zaten onu unutamam.
ya da şöyle ifade edeyim sanırım daha doğru olur "artık dert etmemek, alışmak."
tam diyorum ki "tamam buna da alıştım, artık ne bok yerse yesin bana ne, artık canımı yakamaz, bana bunları yapan bir insan canımın yanmasını bile hak etmiyor, canımı bu kadar kolayca, umursamazca ve acımasızca yakan birisini ne diye hala bu kadar umursuyorum ne diye hala kendimi düşürüyorum, bu kadar aptallık yeter artık bitti, o nasıl umursamıyor önemsemiyor keyfine bakıyorsa bende öyle yapacağım."
ama olmuyor. geçmiyor. unutulmuyor. boş verilmiyor.
yandığımla kalıyorum, sönmüyor.