kalpten gelen çatırdama sesleri

bugün, yıllardır ilk kez kalbimin bu denli kırıldığını hissettim. hani böyle bir şeyi beklersin, umut edersin, gerçek olmayacağını bile bile , hissede hissede o şeyin hayalini kurarsın ya, o hissin tarifi yoktur hani. tam o hissin zirvesinde yaşadığım bir kaç hafta, kimseye zararım olmadan, hayalperestliğimi bile mantık sınırları içinde tuttuğum birkaç hafta sadece ya. sadece birinin, beni sevdiğini hayal ederek geçirdiğim birkaç hafta. fakat sanırım bugün hayal kurmanın bile dışarıdan ne kadar uçarı göründüğünü fark ettiğim gün oldu. sadece basit hayallerimi paylaştığım arkadaşım bile, resmen 'o sana bakmaz boşuna üzme kendini, hayal kurma' dedi. ulan hayal kurmak da mı suç ? böyle aşk meşk olaylarını çok takan biri olmadığım halde ciddi anlamda kalbimden çatır çutur sesler duydum. ben de biliyorum değil mi her şeyin hayal olduğunu ? neden bu hayalleri boğaza dizmeler ? herkes çok mu mükemmel ki, layık görülmüyorum birine ? sanırım artık hayallerde bile mutlu olamayacağız. i̇nsanların hayallerini, heveslerini kursaklarina dizmeyin ya. realistliğinizi insanları kırmak için kullanmayın bir kere de. lütfen.