size ananemin evini anlatayım.
benim ananemin evi çok eski, yani baya baya eski.
dedemin dedesi zamanında yapılmış bi ev.
o dönemlere göre de gayet büyüktür.
mutfağında kiler gibi bi yer var ama gizli, mutfak kapısı açılınca kilere giden yer kapanıyor.
göstermeyince de anlaşılmıyor, dar geçitli mağara gibi karanlık bi yer. korkardım küçükken tek girmeye. çocukluğumuz bu değişik tarihi evde saklambaç oynamakla geçmiştir hep.
yine mutfağında adını tam bilmiyorum tavanın 1 m kadar aşağısına çanak çömlek leğen falan koymak için ikinci bir tavan gibi oda büyüklüğünce tahtadan yer yapılmış.
baya enteresandır mutfağı keşke gösterebilsem.
sonra adına "küçük hayat" dedikleri bi odası var.
bu küçük hayatta duvara çakılı raflar vardır , üzerinde bardak çanak ve yastıkların olduğu.
duvarlarında değişik boncuk yada nohut gibi şeylerden yapılmış kolye gibi uzun duvar süsleri vardır. dedemin ve kardeşlerinin gençlik fotoğrafları da hemen yanında asılı durur.
yine tavanında ufak sepet ve boncuklu süsler asılıdır.
yıllardır merak ederim, içlerinde ne var o sepetlerin.
ve odaya dair en sevdiğim özlediğim şey, o odanın kendine has kokusu vardır.
kendimi bildim bileli hacı kokusu gibi ama o kadar ağır olmayan aşırı güzel bir koku.
ananem kızardı oraya girmemize ama her seferinde bi bahaneleyle girip dururdum.
simdilerde ananem felçli olduğu için, evinde kalmıyor. haliyle 1 yıldan fazladır girmedim o tarihi eve. kokusunu aşırı özledim.
bayramlarda falan eve gelen misafirler antika evi görmeye geldik diyip, çocuklarına evi gezdiriyor, mutfaktaki o bahsettiğim yerleri tanıtıyor..
ev bildiğin müze, bildiğin tarih.
hep ilgim olmuştur böyle eski evlere.
hayalim desem güler misiniz, ama cidden arada kalmak için böyle mimarı ve eşyaları eskiye ait bir köy evim olsun isterdim.