anneme ara ara sorduğum oluyor "ya sen beni niye dünyada getirdin be canımıniçi?"
kimse yaşamak istiyor musun diye sormadı. sorsalar evet yaşamak istiyorum derdim ama yaşamaktan kastım bu olmazdı. yine de bazı zamanlar nefes aldığıma,geceleri yıldızları seyredebildiğime, anneme sarılabildiğime, kitaplarla dost olabildiğime şükrediyor ve hayatın kıymetini idrak etmeye çalışıyorum bütün bu varoluşsal sancılarıma rağmen.