hayatta en çok nefret ettiğim şey;
kendim!
çünkü annemi en çok ben ağlattım,hem de annemin bir damla göz yaşına bin canım olsa tereddüt dahi etmeden verebilecek olmama rağmen.
hiçbiri kasıtlı değildi,kadının ömrü benim için endişelenmekle geçti ''eh be anne sende de kabahat var ama neden beni çaktırmadan koymadın bir cami avlusuna?''
bir gün anneme dedim ki; ''anne beni evlatlıktan reddetsene'' annem güldü ''oğlum geri zekalı mısın senden başka kimim var'' dedi.
ben de o tarihi cevabı verdim anneme ''anne senin en büyük şansızlığın benden başka kimsenin olmadığını hissetmen'' sustu,kızdı ''saçma sapan konuşma da şu kumandayı uzat bana'' dedi.
ah be benim güzeller güzeli annem sen çok daha iyilerine layıktın ama benim gibi bir oğlun oldu,ben olsam bana bakmazdım.
beni dinlediğin için teşekkürler sözlük.