bazen konuşacak insanlar olsa da etfanda; sen herkese sır olursun, sus olursun. kimseye birşey anlatamazsın ya hani. i̇çindeki yangın alev alevdir, gürültüler patırtılar kopuyordur yüreğinde. ama insanlara varlığını unutturursun sessizliğinle. acını tavında değil, içinde en hat safhasında yaşıyorsundur. ama dışarıdaki hayat akışına karışırsın. yüreğini susturursun, gözlerine söz geçirirsin de akmaz ya o damlalar, kendini dondurursun aslında. bu durum hepsinden kötüdür. konuşacağın birileri var ve sen konuşamıyorsun. dilin değil, gönlün mesken olmuş kedere çünkü senin. sen en dibi görüyorsun dostum, hayatı en ağır yükle yaşamaya çalışıyorsun. ve ben çabalamayı bıraktım mümkün bir yol yok gibi. o son çıkışı kaçırmışım gibi hissediyorum.