ailem dışında, kendimden çok sevdiğim önemsediğim kıymet verdiğim kişinin, ona karşı olan kaybetme korkumu hissettirdiğim an benden çekip gitmesidir. ki bu korktuğum her zaman başıma geldi. i̇stisnasız. ulan kaybetme korkusu kadar saf, güzel bir şey mi var? bu kadar mı vicdansızsınız, kalpsizsiniz ki bu korkuyu hissettiğiniz an bırakasınız geliyor?
o zaman büyük harflerle;
'seni̇ vi̇cdanin affetsi̇n, benden af bekleme'