birkaç gündür kendisiyle ilgili epey araştırma yaptım. kendisi vakti zamanında
verem olmuş. doktorlar "ölüm" demiş hastalığına. ürettiği her şeyi o hastalık sonrası yazmış büyük bir ihtimal. aradan perde kalkmış. ölmenin, bir daha varolamamanın acısını iliklerinde hissedip ona göre yazmış.
allah şahittir, şiirlerini ilk okuduğumda hissettim bir terslik olduğunu. o kırılgan ruh ve hakikate olan inanç başka türlü nasıl anlatılabilirdi ki? başka nasıl sitem edebilirdi insan ölüme? ya şiirle ya da şarkıyla.
dupduru bir ruhu ve dili var bu adamın. dizlere gel;
"ey aşk, yaptığını beğendin mi?
yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen"
***
"allah'ım bana kaldırımların kalbinden tak. yürüsünler, gitsinler, sesim çıkmasın."
***
"güzeldim de galiba bunu nasıl söylesem:
eline sağlık tanrım leyla çok güzel olmuş
tanrım eline sağlık dünya da çok güzel olmuş
keşke biraz ölmesem."
***
ayrıca kendisi bana
muzaffer tayyip uslu ve
rüştü onur'u hatırlattı. aynı naif dil, aynı derin anlatım.