kulakligimi takar müziğimi son ses açar topuklarim sisene kadar yürürüm belki ağlarım yürürken bu ne kadar ve neye üzüldüğüme bağlı eve/yurda geldiğimde de vurur kafayı uyurum kalkınca her şey çok daha güzel olmaz ama durumu kabullenmiş ve artık önüme bakıyor olurum