babamdan bana sadece vatan sevgisi kalicak sanirim. bi gun öldüğünde (her insan ölecek ve onun öyle bi şansi varken şehitlik mertebesinde olmasını isterim) ve zihnimde baba kelimesi canlandiginda hep türkiye'nin bi ucundan bi ucuna gidisimiz, bana ve kardeslerimi sabahin köründe uyandırıp resmi ve dini bayramlarda o lojman balkonuna bayrak asilmasi gerektigini uzun uzun anlatip gösterisi, daglica da askeri sehit oldugunda terminalden kaskiye yürüyüşü (keyseride olanlar bilir) , kamuflajlarini hep ayri tutuşu, tv de bile istiklal marsi okundugunda bizi ayaga dikisi, bi nasihat veririken araya hep vatanina milletine hayirli insan ol lafini sıkıştırışı aklima gelecek.
bu hayattaki en buyuk gurur kaynagim beni ve kardeslerimi kucagina alip sevmemis benim ve bi kucuk erkek kardesimin doğumuna bile gelememis (o sira atesedeymis) ama bayragimiza baktiginda gozleri parlayan ,göğsünde ay yildizi tasiyan o adamdir. ve bana biraktigin bu miras icin sonsuz tesekkuler.