kasaba gibi bir yerde oturuyorum ve sürekli otobüste aynı kişiler oluşundan, düzenli bir ilişkim var bu otobüs aşkı denen kişi ile. otobüse binmediği zamanlar merak dahi ediyorum bazen. bugün otobüse bindim, geçti karşıma oturdu. kitap okumaya başladım, arada kafamı kaldırınca göz göze geliyoruz. neyse, kitabı bıraktım ve telefonumu aldım. bir arkadaşımı aradım; otobüs aşkımda müzik dinliyor ve dediklerimi duymuyor dolayısıyla. ben gülümseyerek konuştukça yahut güldükçe çocuğun surat ifadesi değişiyor. telefonu kapadım, sözlüğe girdim. neye güldüm hatırlamıyorum ama güldüm ve o an çocukla göz göze geldik. baktım kaşlarını çatmış bana bakıyor. gelen bir iki mesaja baktım sonra daha çok güldüm. tekrar göz göze geldiğimizde tek kaşını kaldırmış bana hesap sorar gibi bakıyordu.
(bkz: ay hoşt ulan) işin bence komik yani ise şu; seneler önce ben bu çocuğu nedenini bilmiyorum ama çok stalkladım. adını, soyadını, çevresini, yaşını, evini, okulunu(emin değilim pek) ve az çok karakterini biliyorum. o ise benim adımı dahi bilmiyor.