bu sene sömestr tatilindeyken bi süre evde yalnızdım. ekmek almaya gittim cebimde de bir fiş vardı. abi bi küçük ekmek dedim, küçük kalmadı ikili vereyim dedi. ben de yok abi, yanıma almamışım dedim. ve o gün giydiğim kabanım ve taktığım şapkanın hürmetine duyduğumu sandığım o lafı söyledi: evde çocuklar aç kalmasın, yarın verirsin.