çevremde var birkaç tane, biri annem. konuşmamın en heyecanlı yerinde, eeeen alakasız başka bir konuya girmiyor mu o an siniri iliklerime kadar hissediyorum. önce bir susarım, "anne..." diye gözlerinin içine içine bakıp sustururum. sonra belki devam ederim, belki "hevesimi kaçırdınız tşk." der ve içeri giderim.
nazımın geçmeyeceği bir insan yapıyorsa da sesimi çıkarmam. sinirim ve ben usulca onu dinleriz. düşününce bile gerildim.