hayatımda kimseye vermediğim vermeyeceğim değeri verdiğim insan.
kendimden bile üstün tuttuğum insan.
7 ay önce tanıştık.
çok yakın dostumun kuzeni. 4 aydır da sevgili idik.
öncesi de flört işte bilirsiniz.
bana henüz 2. ayımızda bu kelimeyi sarf etti.
bilirsiniz bir erkek iseniz ne kadar ağırınıza gideceğini, en azından tahmin edersiniz.
her şeyi sildim o gün. ama tek bir küfür dahi etmedim.
diyebildiğim tek şey defol git olabildi sustum.
ertesi gün sinirinin çok ileri seviyede olduğunu ne dediğinin farkında olmadığını söyleyerek benden özür diledi ve ben de bunu beklermişçesine hemen affettim.
gururumu sevgimden üstün tuttum.
tutmalıydım da en kıymetlimdi.
üstelik bu insan bana 350 km uzaklıkta.
uzak mesafe ilişkisiydi anlayacağınız.
o kadar kıymet verdim.
ailevi zorunluluklardan dolayı en az 3 haftada 1 buçuk gün görebiliyordum.
bunun için ise eve kapanmış, okula dahi nadir gidiyordum.
e para biriktirilecek tabi bedava gidilmiyor.
her neyse 1 hafta önce cuma günü ufak bir kavgadan sonra, üstelik benim haklı olduğum bir kavgadan sonra bana yeniden 'siktir git' dedi.
hoşçakal diyebildim sadece, hoşçakal.
al hoşçakalını da istemiyorum bilmem ne diyince ben kendimi kaybettim.
açtım ağzımı yumdum gözümü, benim de tersim pistir.
bugüne kadar alttan aldığım her şeyden intikam alırcasına 5 saat boyu küfrettim. abartısız 5 saat.
tabi sabah uyandığımda fark ettim ne halt ettiğimi.
o ben değildim ve deliler gibi pişmandım.
ne kadar yalvardım ettiysem de özürler dilediysem de olmadı, affetmedi.
haklı olduğum şeyde haksız duruma düştüm anlayacağınız.
en son bu perşembe gecesi zar zor kendimi ayarlayıp düştüm yollarına.
belki görünce fikirleri değişir. az da olsa sevgisi varsa kabarır hayalleriyle.
her ne ise vardım kapısına dayandım.
öğrenci bu arada okuduğu şehirde, evde tek kalıyor.
önce korkup açmadı. sonra benim dedim açtı.
konuştum her şeyi anlatmaya çalıştım.
her cümlemin sonunda konuşmayı bölüp artık istemediğini ne der isem diyim fikrinin net olduğunu, oraya boşuna gittiğimi söyledi.
gece bu arada 3 civarlarına geldi.
orada kalabileceğimi söyledi.
hayır dedim kalamam bunu sana da bana da yapamam.
sen bilirsin dedi.
ağlayarak çıktım evden son bir kez zor da olsa kabul ettirerek sarılarak.
bindim arabaya ama gidemiyorum evinin önünden.
penceresine bakakaldım öylece belki camı havalandırmak icin açar da son kez görürüm diye.
açmadı.
aradım.
son bir kez cama çık göreyim diye.
çıktı, ama gideceksin istemiyorum seni burada dedi.
tamam dedim tamam son kez göreyim gidicem.
çıktı telefonu bıraktım elimden öylece izliyorum.
elimde sigaram gözümde yaşlar.
öylece bakıyorum.
hipnoz olmuş gibi.
telefonu al eline diye bağırdı camdan.
'siktir git' artık evimin önünden de şehrimden de dedi.
gittim. görmeyeceği bi yere çekip arabayı düşünmeye başladım.
kendime ne yapıyorum ben sorusu çıkageldi aklıma.
bu kadar mı kıymetsizdim gerçekten?
bu kadar mı yüzsüz birisiydim?
aradım.
sen bugün benim için bittin dedim.
hiçbir şeyi hak etmeyen iğrenç lanet bi insansın dedim.
onca hatanı görmezden geldim. kendimde olmayarak yaptığım bi hatam bile su götürmedi dedim.
sen hala 5 saat küfretmene rağmen bunları nasıl söyleyebiliyosun terbiyesiz dedi.
terbiyesizlik dersi verecek olan sen değilsin sen kimsin ki karakter yoksunu lanet insan dedim.
allah birden içimden söküp almıştı sevgisini de aşkını da.
asıl sen şimdi siktir git kaltak diye bağırdım ve kapattım telefonu suratına.
gittim şehrinden geldiğim gece bir daha gelmeyecekçesine.
i̇yi ki de yaptım.
i̇çim çok rahat.
kendinizden üstün tutmayın başkasını hayatınız boyunca.
kaybeden her daim siz olursunuz.
kazanmış hissediyorum kendimi.
kendime zarar vermekten başka bir şey değilmiş benim için.
gerçekten de,
siktirsin gitsin.
allah belasını versin kıymet bilmeyen, değer yargıları sıfır olan nankör ve kör insanların.
'siktirsin gitsin'.