takriben bir sene önce arkadaşımla çay kahve içerken çocukluk travmalarımızdan konu açıldı ve normalde gözlerimiz şişene kadar ağladığımız konuları anlatırken sanki normal bir şeyden bahsedermiş gibi dinledik birbirimizi. o an hem mutlu olup hemde o kadar başka bir duyguda hissettim ki kendimi keşke çocukken tanısaydık birbirimizi ve keşke yaşadıklarımızın farkına varırken yaralarımızı sarabilseydik.