ben kendımde asosyal cevresı pek olmayan bı ınsanım.
mersınden gelınce gelıp benı yurttan aldı.
arabayla gezerken anlattı dedıkı sen yok desende pesını bırakamam gerekırse aılenın yanına gelırım . benım en buyuk zaafım aılemmdır korktum tamam dedım ama bak sevgılı olamam dedım konusurum dertlesırız ılerısı olmaz bn senı sevemem dedım.
buyuk konusma dedı .ben kendımı bılırım dedım.
cok zor durumdaydım kımseye anlatamıyordum.
okuldakı kız erkk kımseyle gorusmeme ızın vermıyordu telefonum sureklı acık onla konusuyordum ınanamssınız drste bıel acık benı dınlıyordu.
cok kıskanctı bulundugum ılcenın cogu gayrımesru ıs olan kım varsa tanıyordu . ben ondan ızınsız cıkamıyordum cıkacaksamda onubeklemek zorundaydım. ızınsız cıksam hemen arkadasları yetıstrıyordu. o mersındeyse eger ozel arac yollatıyordu kımse senı gormeın dıyordu. piskolojım bozulmustu benkı sakın ve uslu bı kızken bu kadar olaydan sonra sınırden kudurur hale gelmıs hep onunla kavga edıyordum bırak pesımı dıyordum.
nezaman bunu desem nerdeyse basıp gelır yurttan alırdı benı zorla arabada tutar benı korkutur ıkna ederdı.