babamla ciddi anlamdaki ilk kavgamızı 17 yaşında olduğum sıralarda yapmıştık. o kadar yıl herkesten hatta kendi gözünden bile sakınan adam bi anlık sinir kriziyle elini kaldırmış sağlam bi tokat yapıştırmıştı. 10 gün kadar küs kaldık ikimizde birbirimizin yüzüne bakamadık. sonra bi gün eve postacı geldi babamın adını söyleyip pasaportu elime tutuşturup gitti. önceki günde barışmıştık. akşam ağlaya ağlaya verdim pasaportu babama. topladı valizini gitti sözlük. 4 ay sonra geldi ikimizde eskisi gibi değildik. bu olayın üstünden 4 yıl geçti nerdeyse. ne zaman tartışacak gibi olsak o geceyi hatırlıyo belli sadece susuyor. gittiği gece neden gidiyosun dedim iş için dedi. yalan söyleme bana dedim bitmedi mi cezam o kadar gün konuşmadık hâlâ neden cezalandırıyorsun beni dedim. tek söylediği seni değil kendimi cezalandırıyorum, yıllarca gözümden sakındığım evladıma nasıl el kaldırırım, sen affetsen ben kendimi nasıl affederim dedi çekti kapıyı gitti.