halam öldükten sonra evlerine ilk defa gittim dün o ev de halamla şakalaşmalarımız halamın yaptığı yemekler ettiğimiz muhabbetler başı ağrıdığı için başına bağladığı yazma kahvaltıda zorla yedirme çabaları halamın sigara içmeme göz yumması beni oğlu gibi sevmesi kafa dengi olması hepsi aklıma geldi bir yıl önce aynı evde beraber yaptığımız sohbet dizine yatmam saçlarımı okşaması hepsi geldi aklıma her anıyı bir kere daha yaşadım en son konuşmamız da istanbula geldiğin için sana pizza yaptım sen seversin gel dediğinde benim hala bir dahakine inşallah geleceğim yemeğe deyip bir daha halamı göremeyişim geldi aklıma içim sızladı dün gece o evde halam vardı sanki her bir cümlede gözlerim halamı aradı onun yüzünde ki o ifadeyi aradı göremiyordum ama hissediyordum halam buna gülmüştür şimdi diyordum ya da bu kadar sigara içme diye kızmıştır diyordum kabullenmek zormuş ölümü sevdiğin çok şey paylaştığın annen kadar yakın hissettiğin bir kadının ölümü çok çok acıymış düne kadar o ev halamın eviydi o evde halamı bulurdum şimdi ise halamla hatıraların bulunduğu bir beton parçası.
hakkını helal et hala sana söz verip görmeye gelemedim.
anne olmak için doğurmak gerekmezmiş onu öğrettin hala.
ben senden gördüğüm sevgiyi hiç bir akrabadan görmedim mekanın cennet olsun.
günün birinde dizine yatıp uyuyacağım yine.