iş için gittiğim sivas'ta, sivas büyük otel'de kalıyorum o dönem. sene 2013 olması lazım. o dönem sivasspor'un teknik direktörü roberto carlos'tu. pazar günü resepsiyonda giriş işlemlerini yaparken, otel görevlisinin "oo hocam tebrik ederim" demesiyle arkama döndüm. baktım carlos gelmiş otele. yanında da tercümanla yardımcı antrenör. hemen resepsiyondaki elemana bırak şimdi işlemleri al şu telefonu fotoğraf çek deyip telefonu adamın eline verdim. hemen carlos'a gidip "photo?" falan dedim. adam inanılmaz sempatik. hemen sırıttı sarıldık asker arkadaşı gibi. elimi herifin omzuna bir attım, sanki taşa vurdum. o nasıl kas arkadaş? adam demir gibi. neyse çektik fotoyu, bu bindi asansöre çıktı. ben de elemana nereye gidiyor şimdi bu diye sordum. otelin üst katındaki restoranda yiyip içiyorlarmış. sonra da odada hatun falan muhabbeti oluyormuş arada. eşyaları odaya bıraktığım gibi restorana çıktım. baktım köşede oturuyorlar. hemen karşı masasına oturdum. yemek rakı söyledim. carlos da bira içiyor. bir yandan da canlı müzik var, fasıl ortamı. o an kendimi, hayatı sorguladım. ortam şu şekilde;
sivas'tayım, bir otelin restoranında roberto carlos yemek yiyip bira içiyor, ben de karşı masasında yemek yiyorum. o an çalan şarkı şöyle, "...bu gece senin gecen, bu gece carlos'un gecesi...", bunu duyan carlos bira bardağını havaya kaldırıp fasıl ekibine selam çakıyor. neydim değil ne oldum diyeceksin işte, hey gidi koca carlos. sen git yıllarca madrid'de takıl kral gibi yaşa, sonra gel sivas'ın göbeğinde, müteahhit dayılar gibi otelde fasıla takıl.