bazen diyorum ki: " şu dünyada ben bile kendi kendimi anlayamıyorsam bize ruh eşi zırvalığını bekleten, her pazar sanki dünyanın en mutlusu biz olmak zorundaymışız gibi hissettiren, ihtiyaç duymadığımız mobilyalar almak için köle gibi çalışmamız gereken sisteme neden ayak uydurmaya çalışıyorum? nasılsa bu dünyada kimse kimseyi anlayamadan ölecek. rahat ol."
sonra kalkıp yine tv açıp sanki onları ben dememişim gibi bilinçsizce reklam izliyorum.