feleğim şaştı ulan. daha demin bir kabus gördüm, yemin ederim kalkerken kalp atışlarımı boğazımda hissediyordum. nasıl bir korktuysam kalktığım ilk an ayetel kürsi okumaya başladım. gözümün önüne geldikçe sahneler midem kaynıyor o vahşetin karşısında.
sinirim bozuldu vallahi, başımı okşayıp "geçti, her şey bitti yavrum." diyecek annem de yok. uykusunu bölmeye utanıyorum çünkü. büyüyeli yıllar oldu, ve ben hala geceleri kabus görüyorum. tek fark annem bilmiyor artık.