deniz manzaralı bi kafede oturuyorduk.masada duran peçeteliği işaret ederek bi tane verir misin dedi. kendisi de alabilirdi ama benden istedi. neyse aldım uzattım peçeteyi. içini açtı bana geri verdi. 'gülüşünü deniz görse mavisinden utanır' yazıyordu abi. nasıl utanmıştım,bi sey soyleyemedim gülümsemekle yetindim.
5 ay sonra terk etti.bir daha da ordakı kadar içten gülümsemedim.