beşiktaş'ıma gelmesinden en korktuğum rakip geldi. lyon ya da mglabbach gelir diye korkuyordum, inanın manu'dan çekinmiyordum.
deplasmanda bir gol atar da en fazla 2 skor geri düşersek alırız biz. nasıl mesela, en kötü 3-1 filan yenilmemiz lazım ya da 3-2, 2-1 gibi skorlarla. beraberlik, gollü beraberlik ya da galibiyet imkansız değil ve baldan da tatlı olur. çünkü biz her türlü evimizde gol atarız. bugün juventus da gelse 3-4 yeriz belki ama biz de 2-3 bir şeyler sallarız.
aboubakar ne olacak bilemiyorum, eğer tek maç ceza alırsa yine bi şekilde tolere edilebilir ama o adam bize çok lazımdı. aq spastiği kırmızı gördü. onunlayken topu ileride tutabiliyor, rakip yarı sahada oyun kurulabiliyorduk. cenk son vuruşta başarılı olsa da casper gibi dolaşıyor sahada. quaresma çizgiden gelmiyor kolayına, talisca tek top pek yapmıyor. bu takım kim pas istasyonu olacak merak konusu. yapmamız gereken ofansif futbolumuzu bokunu çıkartmadan oynamak -lyon bulursa yapıştırır- ve geriye tam anlamıyla yaslanmamak çünkü biz yaslanamıyoruz. orada batırmadıkça kendi evimizde umut var demektir.