bizim çocukluğumuzda öyle tabletmiş bilgisayarmış yoktu öyle şeyler biz mahalle kültürü görmüş çocuklardık ağaca dalar ceplerimizi erik doldururduk bizim hayallerimiz hep bisikletimiz olsun diyeydi ve en güzel süprizde bu olmuş 9 yaşımdayken babam bana bir bisiklet almıştı benim haberim yok alacağından bir gün elinde bisikletle beraber gelmişti o anki mutluluğu belkide hiç tatmadım zaten hayatımda ondan başkada süpriz olmadı bana şimdi ki neslin en büyük hayali iphonelar filan çocukluğunu yaşayamıyolar teknolojiye bağımlı olmuşlar o zaman mahallede birinin bisikleti olurdu bütün arkadaşları binerdi paylaşmak güzeldi ve benim akranlarım içinde en güzel süpriz bir bisikletti ve onun için tek dosttu
edit:konuyu niye bu kadar uzattım bilmiyorum ama sanırım biraz çocukluğumu özledim.