biliyorum sana giden yollar kapalı
üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni
ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
uyandım uyandım, hep seni düşündüm
yalnız seni, yalnız senin gözlerini
sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım
ben artık adam olmam bu derde düşeli
şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki
anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği
kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
hangi şarkıyı duysam, bizim için söylenmiş sanki
tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini
çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri
rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
bu böyle pek de kolay değil gerçi…
---
spoiler ---
cemal süreya'nın o zamanlar elif diye bir eşi varmış onun ağzından bu şiirin hikayesi de bu şekilde anlatılmaktadır; "cemal bu mektubu kız kardeşime yazmış, kız kardeşim bir doktorla evliydi o zamanlar. cemal, ben, o ve ailesi hemen hemen her gün görüşürdük. çarşambaları hariç. çünkü her çarşamba evlerinde eğlence düzenlerler ve bu eğlenceye sadece iş arkadaşlarını davet ederlerdi. kız kardeşim bir gün o mektupla evime geldi ve al bunu, haberin olsun dedi. kırıldım. her kadının kırılabileceği gibi?"
fakat bazılarına göre bayan nihayet olarak nitelendirdiği yine çok sevdiği zuhal tekkanat denilen kadına yazmıştır deniliyor.
---
spoiler ---
adam bayağı hızlı ba'abi