ilk okuldayken hiç sevmediğim bi' kız vardı, adı nagihan. bi' gün teneffüste kızın sırasına uhu sürdüm, planlarıma göre kız sıraya yapışacak ve kalkamayacaktı lakin hiç te düşündüğüm gibi olmadı. kız normal bi şekilde kalktı ancak eteği artık giyilmeyecek haldeydi. yıkamakla da çıkmazdı. bir kaç yakın arkadasimdan başka kimse bilmiyordu benim yaptığımı. öğretmene şikayet etti. öğretmen tabi kim yaptı çıksın falan diye soruyor. ilk gün söylemedim korktum. ikinci gün gittim öğretmene dedim ki ben yaptım. kizin evine git eteğin parasını öde dedi öğretmen bana. tamam dedim geçtim. okul bitti annemden parayı aldım, kızın evine gittim. kızın annesi bahçedeydi abla dedim ben eteğin parasını vermek için geldim. kadın gerek yok evladım dedi, ben ısrar ettim lakin o almadı. o gün anladım ki insanlık bu güzel insanlar sayesinde ayakta duruyor.