ahir zaman denilen kavramın belki içindeyiz belki de çok yakınındayız.
ebeveynler artık çocuklarından bihaber yaşıyor.
cinselliğin yaşı bir elin parmak sayısına düşmüş.
bizi biz yapan kültürümüzden ayrılıp, ayrıştırılıp batının mabutuna taparcasına yaşar olduk.
gayri meşru işlere özendik, marifet sandık.
"elalem ne der" gibi kalıplara girdik.
hayatı toz pembe sandık. fidanken eğildik.
yakınımıza sırtımızı döndük.
birbirimizi küme halinde kutuplaştırdık.
her önümüze sunulana evet dedik.
hayatı romeo ve juliet'in sahnesi zannettik.
bütün manipülasyon oyunlarına geldik.
hayatımızı 20 cm'lik bir cihaza emanet ettik.
saçma sapan ideolojiler için kalp kırdık.
bir kulağımızdan giren "nasihat" diğerinden hızını alamadan çıktı.
daha fazla nasıl kazanırım hırsı yaptık.
hırs için neler yaptığımızı gördük.
dostluk bitti. menfaatçi olduk.
yeter ki benim çıkarım olsun dedik.
kendimizi sorgulamadan işe koyulduk.
aklımızı sermaye değil günlük olarak kullandık.
her günü şuursuz, şükürsüz geçirdik.
ben bunları yapmadım deme..
baya bir bok yemişiz anlaşılan. diyeceğim şu ki "neden ben böyleyim" deme lüksün yok.
aklını kullan. dünya bile seni istemiyor şu hayatta.
sevgilin dünya olmasın..
(bkz: öyle garip dünya)