küçük ama muhteşem bir şey anlatıcam. bi gün işte kayserideyiz arkadasin arkadasina telefon kabi alicaz aksam bi yere girdik uzerimde galatasaray formasi var girdik iceri hemen bi abi geldi iste yardimci oluyo bir sey sorabilir miyim dedi tabi dedim uzerimdeki formayi sordu iste kac gundur gidiyorum tukenmis ariyorum falan iste ilk 11i saya bilir misin e tabi onda ne var falan guluyoruz iste transferleri konusuyoruz kiz olunca herhalde bilmiyoruz zannetti sasirdi biraz ama baya baya konustuk sonda arkadas begendi kabi aliyoruz ucret istemedi iyice israr ettik verdk sonra telefonuma bakti sana kap verelim iste jelatini varmi delirdi sonra ordan ciktik iste gel yardimci oluruz falan. ertesi gun forumun onundeyim eve giden otobusu bilmiyorum antremandan ciktim tramvaydan eve yurumeye mecalim yok son paraya bilet aldim falan otobuslere soruyorum herkes bu otobus gecmez diyo iste biri durdu yok gecmez dedi dondu tam kapiyi kapatiyodu boynumdaki galatasaray atkisini gordu buradan son duraga gitmen lazim oyle gecer dedi neyse son durak bilmiyorum dondum tramvaya binicem dedi ordan gecmem ama seni birakirim be galatasaraylı dedi sasirdim bindim son duraga geldi elimdeki tek bileti gordu surdan otobuse biniceksin dedi ben de bileti basicaktim inerken baska biletin var mi dedi yok dedim tamam hadi git de bin dedi tesekkurler ettim boyle tutmak da istemedim ama mutluluktan uçucam yani dedim iste bu ya bu dunyada en tarifsiz ve milyonlarca yasasam doyamayacagim tek duygu insanın yardım etmesi ama bi galatasaraylının diger galatasaraylıya yardımcı olması bambaşka bir şey.